Verslagjes van toen

Mijn afscheidsconcert ervaring, ik was 15

zijn er nog anderen die dit soort 'dagboek' stukjes hebben ?

Nou ik zou dus met de Doe Maar bus naar Den Bosch naar het avondconcert.

Op 14 april om half 4 stond ik op het station in Schagen te wachten op de bus met anderen (die ik verder niet kon behalve 1). Nadat we bij het instappen om beurten afgeroepen werden en onze Doe Maar kaart kregen en een kaartje dat we op de terugweg in de bus mochten ging ik achter de 1^e 2persoons bank rechts zitten (niet aan de chauffeurs kant). Er was Doe Maar muziek aan en ik zong gezellig met de rest mee. De heenreis duurde ongeveer 4 uur, we stopten ook nog in Leiden daar zijn we met een hele hoop naar de wc geweest en hebben we ijs gekocht.

Toen we in Den Bosch aankwamen was het er al heel druk, maar ik stond op het eind toch vooraan (niet helemaal tegen het dranghek aan, er zat nog 1 rij plat geperste mensen tussen). Ik had wel buikpijn van het gedrang en mn veters waren los, maar ik had een mieters uitzicht (op Ernst).

Af en toe dacht ik erover om me uit het publiek te laten hijsen (nou ja sleuren) want het was onwijs heet en er was zeker weten weinig frisse lucht, maar ik deed het toch maar niet, want dan was ik mijn plekkie kwijt. De buikpijn vergat ik toch door de muziek. Ik heb ook nog geholpen met een paar flauwgevallen kinderen het publiek uit te heisen (is het nou ei of ij, nou ja) Een meisje wat voor me stond heb ik nog een paar mentos en stimerol gegeven, maar ze viel later toch flauw. Ik kon er nog net grijpen, als je eenmaal op de grond belandt kun je het wel schudden. Ik gaf steeds mijn sjaal aan de security mensen die m dan nat maakten en terug gaven dat was lekker koel, maar een keer smeet die man hem t publiek in, snif, nou ben ik mn Doe Maar sjaal kwijt en mn Ernst button is ook al pleite, boehoe, mn horloge is de pijp uit (verzopen) en ik was aan het eind drijfnat, maar dat alles mocht de pret niet drukken. Gelukkig had ik een droge trui en spijkerjack in de bus. Ernst zong ook nog een heel mooi liedje voor Pita, de vrouw waar hij mee samenwoont, zolang, dat heb ik helaas niet op een plaat staan, maar ik ga vragen aan de platenmaatschappij of ze het afscheidsconcert op lp willen zetten.

Nou heb ik ook eens de groep van Joost Belinfante live gezien en alle anderen die ooit bij Doe Maar speelden (Carel Copier en Piet Dekker en Rene van Collum).

Het was helemaal te gek en ze kwamen nog 3 keer terug voor een toegift en als aller aller aller laatste lied zongen ze de laatste x, toen werd ik wel verdrietig want nou zal ik nooit meer naar een concert van hun kunnen, aan het eind van het liedje (letterlijk en figuurlijk) gingen ze met zn vieren op het toneel staan naast elkaar en toen gingen ze weg. Een hele hoop kinderen begonnen te huilen, ik vond het wel erg maar ze gaan allemaal nog solo door of in een andere groep en ze leven allemaal nog, dus.

Na het concert ging ik (na nog even voor mn sjaal gekeken te hebben, helaas) naar de bus, daar heb ik gauw mn trui en jack aan en mn natte spul (behalve mn broek dus) uitgedaan. Ook heb ik nog een poster van 1,- gekocht (hangt boven mn bed). Ik was vroeg bij de bus want we hebben een tijdje op de rest gewacht (die waren dus wat later, reeds). Onderweg 2 keer in slaap gevallen en nog wat meegezongen (de chauffeur, Arie, ahum vond ons knots dat we nog Doe Maar wouden horen (trouwens het 1^e stuk tot Delft gepit) en ik werd bij de boerderij afgezet.

In bed nog even met mn walkman naar Doe Maar geluisterd nadat ik mijn poster opgehangen had, want mn oren tuutten van de stilte, t was net of ik alles gedroomd had.

Harry heeft gelukkig het middag concert op mn Doe Maar video band opgenomen, kan ik daar ook nog van genieten. Als het avond concert op tv komt wil ik dat ook opnemen. Arie zei dat het ook in de kranten en in de nieuwe Revu zou komen, die ga ik dus ook allemaal kopen.