Doe Maar – Doris Day En Andere Stukken (OOR 07-04-1982)

In de discussie of wij er blij mee moeten zijn, wil ik mij in verband met een groot aantal misdrukken niet mengen, maar we beleven op het ogenblik een opleving in de Nederlandstalige pop en in de frontlinie bevindt zich Doe Maar. Doe Maar is per definitie een groep die nooit en te nimmer een huisvriend van de Nederlandse popjournalistiek zal worden. Het overgrote deel van de bovendien niet chauvinistische Nederlandse popjournalistiek heeft de neiging, alles bloedserieus te nemen en als er één ding is dat je bij Doe Maar beslist niet moet doen, dan is het op iedere slak een kilo zout leggen. Doe Maar staat met name in instrumentaal opzicht voor volstrekt pretentieloos entertainment (gif tegen de economische depressie), waar in Nederland een heel grote markt voor is, mede omdat we in principe een chauvinistisch volkje zijn en Madness niet iedere week langskomt. Bovendien was Doe Maar de eerste groep in ons land die ska en reggae in haar rockmuziek integreerde, een instrumentale beleidslijn die op Doris Day En Andere Stukken heel consequent wordt doorgetrokken. Overigens klinkt het ska- en reggae-element op deze derde Doe Maar-elpee volwassener dan ooit tevoren. Op twee punten is en blijft Doe Maar ongeloofwaardig c.q. dubieus. De groep bestaat uit al wat oudere heren, die afkomstig zijn uit acts als CCC Inc. En The Slumberland Band en die in hun af en toe welzijnswerkers-teksten typische ‘hangovers’ van dertigers (vooral een overmatig consumptief verbruik) aansnijden. Bovendien zijn de leadvocalen eerder een geslaagd voorbeeld van anti-zingen dan dat een zangpedagoog er in vuur en vlam van zal geraken. Maar ja, Doe Maar eenmaal om de hoek gezien en gehoord (die mogelijkheid bestaat meer dan 200 keer per jaar) zullen er heel wat twintigers zijn die zich in het kader van het anti-depressieve entertainment Doris Day En Andere Stukken van Doe Maar aanschaffen. Een elpee van dertigers voor twintigers, die – als de leden van Doe Maar ook twintigers waren geweest – Doris D. En Andere Stukken had geheten en ook sociaal- en politiek-getinte teksten had bevat.

HARRY VAN NIEUWENHOVEN

Deze is ook heel erg...Jaren later proberen HUMO en OOR het nog goed te maken, maar ja...

Doe Maar – Doris Day En Andere Stukken (HUMO 26-05-1982)

Als u zich, als militant anti-racist, afvraagt waar al die Hollandermoppen vandaan blijven komen nu de Rode Duivels niet meer tegen Oranje uitkomen, moet u nodig ’s naar ‘Doris Day en andere stukken’ (of zoiets) luisteren, een elpee van het dertigerscollectief Doe Maar, dat inderdaad maar aan doet alsof er geen goeie smaak bestond (bestaat ook niet, maar wordt hier binnenkort uitgevonden). Doe Maar speelt molengrachtse reggaepop en er groeien niet eens palmbomen in Nederland en voor zover ik weet is er ook nauwelijks een Jamaicaanse kolonie om enige inspiratie te hebben. Dit is allerbedroevendste kleinkunst in tekst en gezang: de platstdenkbaarste commercie moet hier voor muziek doorgaan. Bots revisited, als het ware. Zo heel nu en dan komt de verpakking wel even over, zoals in de luie UB40-achtige spelers ‘Is Dit Alles’ en ‘Tijd Genoeg’ en dan denkt de tolerante mens van, ja, misschien, als, ooit, niet kwaad; maar zelfs Hamlet zou niet meer twijfelen bij het aanhoren van irritante onzin als ‘Nachtmerrie’, ‘Winnetoe’, ‘Okee’, ‘Liever Dan Lief’ en u kunt ze niet zo overbodig verzinnen of ze staan hier. Geen bal op de TV? Nog nooit van de Mundial gehoord zeker? Overigens kijk ik nog liever naar het testbeeld dan naar deze plaat te luisteren.

Marc Mijlemans