Algemeen dagblad 13 april 2000 ( Robert Haagsma)

GA ZITTEN WANT IK WIL ‘NS MET JE PRATEN

Ex-lid Piet dekker heeft geen moeite met miljoenen van Doe Maar

Het had weinig gescheeld of Doe Maar was niet meer geweest dan een bescheiden voetnoot in de geschiedenis van de Nederpop. Het debuut Doe Maar was in 1979 verschenen, maar de verkoop bleef steken op een armzalige 2000 stuks. Een jaar later ontstond onenigheid tussen toetsenist en zanger Ernst Jansz en bassist Piet Dekker, die als potloodventer de hoes van het debuut sierde.

Ernst Jansz wilde graag cabaret maken, terwijl Piet Dekker juist werd aangestoken door het heersende punkvirus. “En dat was niet te combineren”, herinnert Piet Dekker (48) zich. “We hebben serieus overwogen om de band op te doeken. Doe Maar begon echter net wat succes te krijgen, dus dat vond ik eigenlijk jammer. Ik heb de jongens aangeraden gewoon door te gaan. Ik zou mijn eigen weg wel gaan”.

De muzikant was niet de enige die Doe Maar via een zijdeur verliet. Later zou hetzelfde gebeuren met violist en fluitist Joost Belinfante en drummers Carel Copier en René van Collem. De redenen liepen uiteen van excessief drugsgebruik tot muzikale meningsverschillen. Van Collem zou later opduiken in de rockband Powerplay, Belifante in The Magnificent Seven – samen met andere ex-Doe Maar leden – en de begeleidingsband van Fay Lovsky. Copier speelde enige tijd samen met Piet Dekker in de Nederlandstalige popgroep Billie Spek.

“Er was totaal geen sprake van ruzie”, benadrukt Piet Dekker. “Ik had al jaren met Ernst gewerkt, als begeleiders van Boudewijn de Groot  en in onze eigen groep The Slumberland Band. We waren op dat moment op elkaar uitgekeken. Bovendien was Doe Maar in 1980 nog een volstrekt onbekende groep, waar nauwelijks geld binnenkwam. Het was elke maand weer afwachten of we het zouden redden. Dat was niet bevorderlijk voor de sfeer”.

De basgitaar werd eerst overgenomen door Joost Belinfante , enkele maanden later maakt Henny Vrienten zijn entree. Halverwege 1981 scoort Doe Maar de eerste hit: 32 jaar.

“Ik was in die periode vrachtwagenchauffeur en hoorde de eerste hits op de radio”, glimlacht Piet Dekker. “Een tijdje later zag ik allerlei auto’s voorbijkomen met die felle Doe Maar stickers op de achterruit. Elke keer dat ik die dingen zag dacht ik: die jongens redden het wel zonder mij”.

De muzikant is ervan overtuigd dat de komst van Henny Vrienten een keerpunt in de loopbaan van Doe Maar was. “Ik kende Henny al heel lang. We hebben samen in de reggaeband The Rumbones gezeten. Hij wilde altijd al popster worden. Hij had destijds een klein kamertje in Tilburg en daar zat hij dag en nacht te componeren, van reggaenummers tot karnavalskrakers. Ik weet zeker dat hij in Doe Maar de teugels in handen heeft genomen.”

Spijt over zijn vertrek heeft hij niet, meldt Piet Dekker stellig. “Ik zou tegendraads zijn geweest voor wat Doe Maar later geworden is. Mijn ambities zagen er bovendien heel anders uit.  Ik geniet van het directe contact met het publiek. Op dit moment zit ik in twee bands, Tuff Tunes en Red Tomato Soulstew, en daarmee speel ik in kroegen. Voor mij is dat het ideale musiceren. Ik wil graag leven van muziek. Rijk hoef ik er niet van te worden.”

“Sinds kort componeer ik voornamelijk op mijn computer: melodietjes voor internetsites. Ik ben ook al jaren betrokken bij een popmuscial, waarmee we lagere scholen langs gaan. Het draait om een bekende band van vroeger die jaren later weer bij elkaar komt. In het licht van de recente gebeurtenissen is dát wel ironisch, niet?”

Binnenkort stromen bij zijn voormalige collega’s de miljoenen binnen. Piet Dekker woont als kraakwacht in een oud huisje in Tilburg, dat nog dit jaar tegen de vlakte gaat. “Ik heb daar totaal geen moeite mee”, reageert de muzikant. “Ik heb ook bij hen gezien dat roem een grote tol eist: hoe moeilijk het is om weer een normaal leven op te pakken. Ik heb die stress nooit gehad en ik hoef mij niet in het zweet te werken voor een zware hypotheek. Ik vier mijn leven lang al vakantie. Ik ben dolgelukkig met mijn bestaan”.

De muzikant heeft net als de rest van Nederland, met stijgende verbazing gezien wat voor een vlucht de reünie van Doe Maar nam. “Hoeveel keer is Ahoy nou uitverkocht? Zestien keer?  Dat hou je toch niet voor mogelijk. Ik heb er geen goede verklaring voor. Daarmee is Doe Maar in elk geval groter dan destijds.”

Piet Dekker heeft de afgelopen jaren regelmatig contact met de ex-leden van Doe Maar gehad. “Vooral Ernst is een vriend voor het leven, ook al zie ik hem soms een tijdje niet.”