INTERVIEW MET JAN HENDRIKS VOOR ROCKTEMPEL JUNI 1983

Ik ben Harry De Winter en aan de telefoon hebben wij Jan Hendriks. Ha, die Jan!

Ha, Harry!

Hi, heb je daar wat van kunnen horen, van dat gedoe net?

Ja, ik heb het een beetje kunnen volgen, ja.

Jan, eerst maar even wat algemene vragen. Hoe is het nou om vorig jaar op Pinkpop gestaan te hebben, toen openingsact en duidelijk de favoriet van het stonede publiek, gezien al het geroep om ‘Nederwiet’, en dit jaar ben je ineens, althans door de pers gebombardeerd tot ‘tienerband’.

Tja, hoe voelt dat?

Voel jij je tienerster?

Nee hoor!

Nee, hè?

Nee, helemaal niet. Nou het is natuurlijk zo dat vorig jaar werd er niets van ons verwacht en dit jaar werd er alles van ons verwacht. En dat is het verschil denk ik. En we zijn ondertussen ‘tuurlijk ook hartstikke populair geworden, wat impliceert dat…ja, het is niet zo populair om populair te zijn bij sommige mensen, geloof ik.

Nee, dat is precies wat er aan de hand is hè?

Ja

Je mag in Nederland geen ster zijn, zeiden we al in het eerste uur van dit programma.

Precies.

Het concert begon wat stroef hè, wat we direct gaan horen. Jullie moesten eerst even wennen aan de nieuwe situatie, kreeg ik de indruk.

Ja…ja…nou ja. Kijk, d’er zijn…zo’n festival is altijd het probleem dat het opstellen van de spullen en zo moet behoorlijk snel gebeuren. Omdat er duizenden mensen aan’t wachten zijn. En ja, dan in het begin dan moeten er nog wat dingetjes geregeld worden. Het duurt enkele nummertjes voordat dat goed is.

Je hebt niet gesoundcheckt natuurlijk hè?

Nee, daar krijg je geen kans voor.

Vond jij het een bijzonder concert? Ik bedoel, heb je voor je eigen gevoel goed gespeeld of…?

Nou, ik dacht ja, in het begin waren natuurlijk hmm…ja, er waren nou zeg maar twintig mensen die de zaak probeerden te versjtieren, en die zijn op een gegeven moment weggevoerd. En ik dacht dat het uiteindelijk toch nog prima werd hoor!

Ja, hè?

Ja, ik dacht het wel.

Ik kreeg tenminste de indruk dat jullie je steeds beter gingen amuseren zo halverwege het concert. Nou speelden jullie in een uitgebreide bezetting. Kun jij misschien even zeggen wie er allemaal meespeelde?

Ja, dat was Tom Barlage, Joost Belinfante, Jakob Klaasse, die speelden hoofdzakelijk de toeters. Jakob ook nog synthesizers daarbij.

Die spelen de laatste tijd wel meer met jullie mee, hè?

Ja, zo af en toe, ja, als ze allemaal kunnen.

Doen jullie dat nog steeds of is dat alleen…

Nou, dat is af en toe, zo, hè. Dat weet ik zelf ook niet precies. En wie deed er verder nog mee? Nou, we hebben natuurlijk op het einde Kees Van Kooten gehad, die heel prachtig was. Met de meisjes hè: Fay Lovsky, Mathilde Willink en Floortje…

Mathilde Santing.

Ja, o ja.

Mathilde Willink is weer iemand anders.

Dat is iemand anders, ja.

Die zingt niet meer. Nog even: dat gedoe met die appels. Wat ik ervan op de video terug gezien heb, dat deed jou niet zoveel, hè? Je stond een beetje verbaasd om je heen te kijken.

Ja, nou ja, kijk…Nou een beetje aangeslagen voelde ik mij wel daardoor hoor. Maar ja, het is voor gewoon de zaak om op onze manier terug te knokken. En dat is door middel van weer in balans komen en goed muziek maken gewoon. Dat is een strijd dan even, maar dat…

Wel een gewonnen strijd, in elk geval.

Ik dacht het wel, ja.

Hee, lees jij zelf ooit recensies?

Eh, zelden.

Heb je wat recensies van het Pinkpopfestival gelezen?

Ik heb toevallig…De Volkskrant heb ik gelezen, Elly De Waard, en ehm Algemeen Dagblad. Dat was dus totaal tegenstrijdig aan elkaar.

Ja, hoe kan dat eigenlijk.

Dat krijg je dan, hè?

Er staat hier in de Volkskrant: ‘hun werk was zeker in het begin uiterst traag van tempo en het droeg zelfs de sporen van cabaret’

Ja. Ja, ik heb het gelezen.

Ja, maar daar valt weinig zinnigs over te zeggen, hè?

Ja, ik bedoel. Kijk, wat ze ervan vinden, moeten ze zelf weten. Dat maakt me niet zo veel uit. Ik bedoel: wij gaan gewoon door, wat wij leuk vinden.

Precies. Bedankt. Ik zal je niet langer op je vrije avond lastig vallen.

Ahum. (lacht)

Want je zit al vanaf ik weet niet hoe laat tot nu op ons te wachten. Hé Jan, prima concert. Misschien kan je er zelf een stukje van terug horen als je wil. Dan moet je even de radio aanzetten.

Ik ben het op aan’t nemen dus.

Uitstekend. Hé, hartstikke bedankt voor de medewerking!

Okee Harry.

Hoi Jan.

Hoi.