dit interview met Henny komt uit Het Theater Van Het Sentiment enkele jaren gelden. Het gaat vooral over het nummer Als Je Wint dat hij destijds met Herman Brood opnam.

INTERVIEW MARK STAKENBURG MET HENNY VRIENTEN VOOR HET THEATER VAN HET SENTIMENT (RADIO 2 NEDERLAND)

‘Als je wint, heb je vrienden, rijen dik, echte vrienden’, het zijn ware woorden uit een tekst die tot op de dag van vandaag nog regelmatig wordt geciteerd. In 1984 ontstaan die regels waarna ze op muziek worden gezet door twee opvallende talenten uit de vaderlandse popmuziek. Henny Vrienten, die schrijft het en samen met Herman Brood zingt ie het legendarische nummer.

Herman Brood, ja die is helaas niet meer onder ons, maar zijn compaan van toen die staat vanavond op de planken van dit theater.

Een goede avond Henny Vrienten.

Hallo

Hartelijk welkom. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat dat nummer uitkwam. Dat was toen heel verrassend. De combinatie van jullie twee en dan ook nog Herman die in het Nederlands zingt. Was de verrassing een oorzaak van dat succes?

Wel, dat zou best kunnen. Ik had het geschreven en kwam door het onderwerp van het lied, kwam ik op Herman, waar het toen op dat moment niet zo erg goed mee ging. Tenminste op dat punt was zijn carrière even hevig in het slop. Hij was in Amerika geweest en de band was uit elkaar en ik had altijd een heel groot zwak voor hem en dacht: ‘eigenlijk moet ik dat met hem zingen want hij weet precies waar het over gaat’, en dat bleek ook zo.

Dus het is eigenlijk helemaal jouw tekst en jij dacht: ‘Herman is dé aangewezen persoon om dat samen met mij te zingen’

Ja, die heeft het van twee kanten gezien.

En wat vond ie ervan toen jij met die Nederlandstalige tekst bij hem aankwam?

Ja, hij had al wel wat Nederlandstalig gedaan. Hij had toch ooit zo’n liedje gemaakt, ‘Maak Van Je Scheet Een Donderslag’? En nog een liedje over z’n moeder, nou weet ik niet of dat daarvoor was of daarna. Maar hij vond het meteen een leuk idee.

En hebben jullie toen gedaan zoals jij dat helemaal had verzonnen, of heeft hij daar nog iets aan toegevoegd?

Nou ja, hij heeft er zijn persoonlijkheid aan toegevoegd, dat is toch meer dan genoeg. Ik kan me zoiets herinneren dat we een afspraak hadden en dat ie drie dagen later kwam, zoiets…

Je zei ‘ik had altijd al een zwak voor hem’. Hoe is dat zwak ontstaan?

Ja, kijk, Nederland is een vlak land en wij hebben weinig echte popsterren, echt mensen die niet alleen zeggen dat ze het zijn maar het ook zijn, het leven. En ik vond Herman ook al vroeger toen ie bij Cuby & The Blizzards zat, een échte ster. Hele mooie jongen en prachtig zingen. Nou ja, lang voor Doe Maar keek ik al heel erg tegen hem op. Dus ja ik vond het fantastisch dat ie dat wilde doen.

En toen je die plaat aan’t opnemen was, hij was dan effe wat later. Maar toen jullie aan het werk waren samen, hoe ging dat?

Ja, hoe gaat dat? Dat is een belevenis, dat overkomt je en die is er dan ook echt. Hij was inderdaad niet gewend om in het Nederlands te zingen en het was niet overal even goed te verstaan. En ik kan me herinneren dat ik nog dagen daarna, zeg maar de medeklinkers… als ie zei ‘ik ga’ dan nog even een ’t d’er achteraan te gooien. Maar het is onmiskenbaar goed gezongen. Ja, hoe moet ik dat uitleggen, hij is er dan echt. Ik was er heel blij mee.

Jullie zingen het ook op een heel aparte manier. Een beetje een verdraaide manier. Snap je wat ik bedoel?

Nee, niet helemaal.

Hij zingt het niet alleen, maar hij zegt het ook een beetje. Die stemmen die draaien ook alle kanten op, op de een of andere manier.

Ja misschien is dat wat wij qua zangstijl een beetje gemeen hadden. Kijk we zijn allebei geen Caruso of Pavarotti’s. Het zijn toch zeg maar door het leven getekende stemmen. En misschien is dat het dat het goed bij elkaar paste.

Het knauwt een beetje, misschien is dat het woord?

Ja.

En dat maakt het ook wel weer heel eigen en herkenbaar. Had je meteen ook het idee van nou als ik dit met Herman heb opgenomen, wordt dat een single?

Nee, als je iets aan het maken bent, tenminste bij mij werkt dat zo, dan denk je nooit aan waar en hoe het terecht komt. Dan maak je het alleen om het ding en om wat je wilt zeggen en om de noten die je kwijt wil. En later zijn er weer mannen met stropdassen die zeggen ‘daar moet je dit mee doen’.

En was je het daar meteen mee eens, toen de mannetjes met stropdassen van de platenmaatschappij zeiden ‘dit wordt een single Henny’ ?

Ja, toen dacht ik ‘ja, ze doen maar. Ze zoeken het maar uit’.

En toen werd het ook nog een grote hit, wat zegt je dat?

Ja daar kun je zeg maar losjes over doen, maar het is altijd heel erg fijn als je iets maakt en het slaat aan, en mensen kopen het en het wordt gedraaid. Dat is onmiskenbaar een heel goed gevoel.

Weet je nog hoe groot de hit was? Ik ga je even testen.

Ik heb geen idee. Ik weet het niet. Ik weet wel dat ie ergens is blijven steken op wat was het…12?

Nummer 10.

10? Nou nog net een top-10 hit.

Zes weken heeft ie genoteerd gestaan in de Top 40 met 10 als hoogste notering. Maar het was vooral ook een radiohit kan ik mij herinneren. Hij is heel erg veel gedraaid.

Ja, ik hoor hem nog wel eens, dat is het rare van dat liedje. Het heeft toch een soort van waarheid in zich die niet allen van toen was maar ook van nu. Dat als het goed met je gaat, hoef je niet te zoeken naar vrienden natuurlijk.

Dat is een waarheid als een koe en op het lijf geschreven. Nu was het ook wel weer in een bepaalde periode voor jou want Doe Maar, laten we zeggen, liep een beetje op zijn einde, jij was bezig met je solo-plaat, ‘Geen Ballade’. Die hele periode van 1984 waar dat allemaal speelde, hoe kijk je daar op terug?

Ja, dat is heel moeilijk, want ik herinner me nog wel wat maar nog lang niet alles. En als rechtgeaarde katholiek ben ik een meester in het verdringen van onaangename herinneringen. Dus het meeste ligt onder het tapijt, maar dit met Herman kan ik mij heel goed herinneren. Dat was ook een prettige herinnering.

Ja, want ‘Geen Ballade’ nam je op terwijl Doe Maar toch enigszins op zijn laatste benen liep. Hoe keken die andere Doe Maar-leden daar dan tegenaan dat jij bezig was met Geen Ballade, dat je met Herman bezig was?

Nou, het was niet het einde van Doe Maar, het was een project dat ik plande tussen zeg maar de voorlaatste en de laatste CD, toen heette het nog plaat, van Doe Maar. En iedereen was op vakantie en ik ging nooit op vakantie, ik werkte altijd. Dus ik heb die plaat opgenomen en toen gingen we de laatste plaat maken van Doe Maar en toen tijdens dat proces zagen we het niet meer zitten, zijn we ermee opgehouden. Maar dat heeft niets te maken met die plaat. Het was echt gepland, écht ‘tussen’. Omdat ik zes weken over had, of zo.

Het bijzondere was ook nog, herinner ik me, dat die solo-plaat Geen Ballade door de muziekpers eigenlijk veel welwillender werd ontvangen dan alles wat je ooit met Doe Maar had gedaan.

Ja, herinner ik me ook. Ja, dat begrijp ik niet. Begrijp ik niet want dezelfde mensen en zelfde intentie en hetzelfde talent en zelfde thematiek. Maar Doe Maar lag toen helemaal niet zo goed bij de pers en dat is pas veel later gekomen, 10 jaar nadat we uit elkaar waren. En niet veel daarna kwam waar ze enthousiaster over waren.

Ja, Geen ballade dat mocht je mooi vinden, zal ik maar zeggen.

Ja, dat mocht.

Doe Maar was meer voor de kleine kinderen. Achteraf gezien volstrekte onzin en toen natuurlijk ook al.

Dat is ook zo want de intentie was hetzelfde en toen Doe Maar begon, stonden er ook alleen maar dertigers in de zaal. En door dat succes, maar dat overkomt iedereen die ineens platen verkoopt, dat het publiek breder en vooral jonger wordt.

Nog even over Herman dan: ja, hij is er natuurlijk niet meer. 5 jaar geleden bijna alweer overleden. Als je aan hem terugdenkt, dat je toen met hem gewerkt hebt en zowiso als artiest, wat komt er voor gevoel bij je naar boven dan?

Ik heb eerlijk gezegd niet heel erg veel met de artiest Herman Brood, ik heb ontzettend veel met de mens Herman Brood. Ik vond Herman echt een van de alleraardigste en geestigste mannen die ik ooit gekend heb. Ik vond hem echt heel erg aardig. En het leek alsof ie alleen maar onzin verkocht, maar er kwamen heel veel wijsheden uit die man en zelfs als ie zeven flessen ophad van het één of ander, ik heb geen idee wat ie allemaal dronk maar hij bleef altijd heel erg zichzelf en niet uit zijn nek lullen. Het was echt een hele arrdige man.

Inmiddels heb je je natuurlijk ontwikkeld tot een alom gewaardeerd componist voor films, voor televisie. Wat ben je op het moment aan het doen?

Ik ben een aantal dingen aan het doen, maar het erg leuke wat ik nu aan het doen ben is een serie van tien liedjes op tekenfilms van Jonar Hesselberg voor de VPRO en ik ben met een plaat bezig. Ik zeg niet hoe die heet, maar dat is een soort duetplaat, maar ook weer niet echt, maar het is een plaat die gaat over de nacht…

Een popplaat?

Zo mag je het noemen. En…tja nog een aantal andere dingen. Ik ben met een documentaire bezig van Anouschka Van Brakel over Maria, de heilige maagd Maria. En nou ja, ik vul mijn dagen wel met allerlei leuks.

Ik hoor het. En dat past jou, Henny Vrienten. We zijn ook heel benieuwd wat je met de CD gaat doen. Dat had ik nog niet gehoord. Dat is lang geleden.

Dat is heel leng geleden ja.

Het bloed kruipt…

Waar het niet gaan kan…

Wanneer mogen we die verwachten?

Ik heb helemaal geen deadline, maar ik denk ergens aan het eind van september.

Neem je tijd. Ik ben heel benieuwd.

Nou, fijn om te horen.

En volgens mij wij allemaal. Hartelijk dank Henny Vrienten en veel succes.

Okee. Bedankt. Daag.

en dit zei Jean Blaute (producer van 'Geen Ballade' en 'Als Je Wint') over de opname ervan :

Jean Blaute:

‘Herman Brood is bijvoorbeeld op alle vlakken Een Groot Artiest, maar hij is ook Een Speciaal mens, om het zachtjes te zeggen. Toen ik met hem en Henny Vrienten het duet ‘Als je wint, heb je vrienden’ opnam, putteke winter, kwam Brood opdagen in een licht zomerjasje over zijn bloot bovenlijf, de fles whisky in de hand, maar wél stipt op het afgesproken uur. Hij stelde mij meteen op m’n gemak met de melding dat hij producers hààt (lacht). Brood is gewoon vettig Engels te zingen: cockney en slang American in één: dus open klanken met weinig gutturalen en eind-dentalen, voor de kenners. Het komt erop neer dat Brood maar wat aanwauwelt, woorden half uitspreekt...lekker authentiek in een Engelse tekst, maar een rámp in het Nederlands. Na de opname van ‘Als je wint’ bleek de zang van Brood dus onbruikbaar: ‘Als je wint, heb je vrienden’ klonk als ‘A je wi, e je wri een’. We durfden het hem niet te zeggen. Dus werd de truuk, na lang palaveren: Jean Blaute zou stiekum inzingen wat Brood ingeslikt had. Dus: herman zingt ‘Als je wi...’ en ik er achteraan: ‘nt’, en hij weer... ‘heb je vrien...’ en ik ‘den’... Met verbluffend resultaat. Drie weken later kwam Brood opdagen voor de eindmix, en zei hij: “Nou Jean, wat zat je nou te lullen over ‘verstaanbaarheid’? Dit is toch perfect verstaanbaar?!” Als ik hem nu terugzie, herinnert hij zich vààg iets. Een kat heeft zeven levens; Brood heeft er één per dag. Mààr: een schat van een jongen; ik heb nog nooit iemand met zoveel aandacht en toewijding een tekening zien maken in het poëzie-album van een fan. Het was wel een vrouwelijke fan (lacht), maar toch...