Doe Maar tribuut: Creatieve covers
door Angelique Stein 03-02-2000
Wat een commerciële stunt! Dat was mijn eerste reactie op het nieuws van de aanstaande Doe Maar-reünie. Maar stunt of niet, Nederland is sindsdien in de ban van de populairste groep uit de Nederlandse popgeschiedenis. In no time waren alle 16 concerten in Ahoy, Rotterdam nagenoeg uitverkocht. De verzamel-cd met het beste van Doe Maar staat hoog in de albumlijsten.
Net zo commercieel is de cd Trillend op m'n benen. ‘Doe Maar door anderen' is de veelzeggende subtitel. De fans van weleer zijn natuurlijk nieuwsgierig of die oude nummers overeind blijven in een andere tijd en uitvoering. Neem van mij aan: dat doen ze! Ook zonder ‘Doemaariaanse' reggaeritmes zijn de teksten spits, muzikale grapjes nog steeds grappig en het geheel aanstekelijk. De meeste groepen en artiesten laten na-aperij wijselijk achterwege. Iedereen interpreteert op geheel eigen wijze een favoriet nummer. Leuke bijkomstigheid is dat je aan de kwaliteit ervan meteen de creativiteit van een artiest of groep kunt afleiden.
Aanstichters
Blof speelt 'Doe maar net alsof', het openingsnummer van sde plaat. Die eer verdient de band. Als aanstichters van de rage zijn zij boven alle twijfel verheven. Tijdens een zogenoemde Flashback-Tour, waarin nieuwe bands liedjes van hun oude helden coverden, speelden zij Doe Maar. Voormalig leadzanger Henny Vrienten bezocht een van de concerten en was zo enthousiast dat hij besloot de groep in originele bezetting bij elkaar te roepen.
Uitschieters
Trillend op mijn benen telt meer uitschieters. Postmen maakt de naam ‘meest creatieve popgroep van dit moment' meer dan waar. Zij spelen wel reggae, maar zijn dan ook een groot liefhebber van het genre. Hun spetterende versie van ‘De bom' is een top 10-hit in Nederland. Rowwen Heze covert ‘1 Nacht alleen' met een prachtig triest accordeon-arrangement en Daryll-Ann doet iets bijzonders met ‘Belle Hélène'. Zij maken van het, van oorsprong up-tempo, nummer een versie die veel meer de loomheid-na-de-daad uitdrukt. Zangeres Trijntje Oosterhuis koos voor het virtuoze gitaarspel van Leonardo Amuedo als enige begeleiding bij ‘Radeloos' en The Prodigal Son vertaalden ‘Sinds 1 dag of 2' in ‘Taste of sweet desire'.
Kakofonie
Een kakofonie aan stijlen dus. En dat is ook meteen het enige minpuntje. Een cd-speler met programmeertoets is onontbeerlijk. De punk van de Heideroosjes en de Amsterdamse rap van Osdorp Posse moet ik bij het draaien echt overslaan. Maar als je een muzikale omnivoor bent en/of een hele grote fan van Doe Maar, dan is deze cd een aanrader.
Bron: Radio Nederland Wereldomroep
-------------
"Een groep waarvan de gitarist Hendriks heet, kan toch niet slecht zijn"
|