INTERVIEW MET RENE VAN COLLUM EN JAN PIJNENBURG DECEMBER 1982

R: In mei heb ik besloten wegens oververmoeidheid en een aantal persoonlijke redenen om de band te verlaten. Toen hebben ze Jan Pijnenburg dus aangetrokken als nieuwe drummer. Deze jongen heeft één avond gespeeld en de tweede avond reed ie naar het optreden toe, toen is ie tegen een boom aangereden. En het was niet een klein ongeluk, ’t was een heel heavy ongeluk, kun je wel zeggen. En Frank, de manager, heeft me gelijk de volgende dag opgebeld en gezegd, ja wat er gebeurd is en hetzelfde verhaal verteld. Ja, ik schrok me natuurlijk de pleuris. Het was echt het laatste waar ik aan had kunnen denken dat zoiets gebeurd is en dat verwacht niemand. Ja, het sloeg als een bom in. En toen heb ik besloten, hebben ze me gevraagd om weer erbij te komen, gewoon in te vallen tot Jan beter was. En dat heb ik toen gedaan, wel een beetje gestunteld (?) want ik was behoorlijk moe en zo, ik was echt gewoon toe aan een rustperiode. Heb ik gewoon weer ingevallen, heb ik een tijdje gedrumd en hebben we de afspraak gemaakt dat als ik beter zou zijn, dat Jan eh… Of als Jan beter zou zijn, dat Jan terug zou komen als ie weer beter zou zijn. Ja, dat is nu, december, is dat gebeurd. Hij is beter en ik verlaat de band.

Het moment is daar. Jan, hoe is het met je?

J: Op het moment vrij goed. Ik mis wel een paar voortanden, maar verder ben ik weer hard aan’t oefenen om in januari te beginnen.

Ja, wanneer is het eerste optreden van Doe Maar in de nieuwe bezetting?

J: Dat is 17 januari.

Nou René, nou heb ik ook het volgende gehoord. Een half jaar geleden, wat was toen de reden waarom jij uit de band eigenlijk wilde stappen? Waarom je ermee wilde kappen?

R: Nou, de laatste reden zou zijn dat ik het niet leuk heb gevonden. Ik heb een fantastische tijd gehad bij Doe Maar. Echt fantastisch met iedereen. Dat is echt waar en het was gewoon op een gegeven moment zo: ik kwam in een bandje terecht, ik wist helemaal niet zo wat Doe Maar was en het ging zo langzamerhand echt als een waanzinnig succes en dat had niemand verwacht. En het was eigenlijk de eerste band waar ik in zat, weet je wel. Ik had eigenlijk weinig bandervaring. En dat pakte allemaal zo waanzinnig uit. En op een gegeven moment was ik echt toe aan een rustperiode, het werd een beetje teveel en zo, weet je wel.

Je bent ook echt stukken jonger dan de andere groepsleden…

R: Ja, toen ik erin rolde, was ik negentien en ik ben nu 21. En de andere groepsleden…er zit wel een generatie tussen, weet je wel. Het waren net m’n papa’s als het ware.

Dus een half jaar geleden dacht je van ja, je kon eigenlijk het tempo niet bijbenen en hoe is dat nu? Als je nu zou moeten beslissen, als je nu weer de kans had?

R: Ja, nu is het zo dat ik mij prima voel want ik heb ook de laatste tijd veel bij Doe Maar gewerkt. En het gaat op de volgende tijd aan, ik wil graag in elke band spelen die voor de voeten komt en echt weer goed aan het werk gaan…

Dus het gaat je wel echt aan je hart dat je uit Doe Maar moet?

R: Ja, het is helaas. Ik vind het helemaal niet leuk maar het is natuurlijk…het is een afspraak die we gemaakt hebben gelijk toen een paar uur nadat ie dat ongeluk heeft gekregen. En het is logisch en ik gun het die jongen van harte dat ie ook echt…Ik sta d’r ook op dat ie gaat spelen, weet je wel.

Jan, is het ook niet een beetje pijnlijk voor jou dat het nu eigenlijk best goed gaat met René in Doe Maar en dat ie nou toch eruit gaat?

J: Ja, het is voor mij een moeilijke situatie. Maar ja, ik…ik ga gewoon in op wat er mij toendertijd op die auditie aangeboden werd, en daarom ben ik aangenomen. Voor mij is het nu het moment om opnieuw te beginnen. Voor mij is het gewoon een prima kans om uit die impasse te komen, moet ik zeggen. Ik heb echt een half jaar thuis gezeten en in het ziekenhuis gelegen. Ik wil er gewoon tegenaan. En ik hoop dat René me dat ook gunt.

René, laatste vraag: Heb je al uitzicht op een bandje waar je in terecht komt?

R: Nee, ik heb wel zo het idee wat voor een soort muziek ik graag zou willen spelen.

Nou, zeg het maar.

R: Nou verschillende soorten muziek die ik graag zou willen spelen. Maar ik heb niet echt een bepaalde band op het oog of zo. Maar de telefoon staat open. Alle muzikanten opgelet, jullie kunnen van nu af aan opbellen.

René Van Collum is vrij. Jouw favoriete nummer van het Doris Day-elpee?

R: Eh, Radeloos vind ik een heel mooi nummer.